هفته آخر مهر- بیماری دانیال

تمام هفته گذشته عمه شهین و هستی خونه عزیز بودن و ما هم که طبقه بالا میشینیم پای ثابت خونه عزیز بودیم. عمه شبنم هم اکثراً بود. عمه شهلا و رادین هم تا سه شنبه شب بودن. در این بین دانیال و هستی حسابی با هم کش مکش داشتن و عمه شهلا هم حسابی اعصاب و روانش از دست این دو تا بهم ریخته بود و مدام به من و عمه شهین میگفت که شما نمی تونید بچه هاتون رو درست تربیت کنید و ....

به هر حال روز چهارشنبه دانیال رو که از مهدکودک گرفتم حال نداشت و مدام می گفت مامان خسته ام و بیحال ی افتاد یه وری. رفتیم خونه و بابا محسن هم رفت بیرون دنبال کار و بار خودش. دانیال تب کرده بود و مدام تبش بالاتر میرفت. بهش شربت استامینوفن دادم ولی باز هم داغ بود و بهونه می گرفت و بیحال دراز میکشید. بعد بدن دردش شروع شد و شروع کرد به گریه و بهونه گرفتن. اون شب رو تا صبح بیدار بودیم و با شیاف استامینوفن تبش رو پایین آوردم. فرداش (پنجشنبه) هم همین طور بود. وقتی خونه مامانم بودم دیدم که دانیال اصلا حال نداره و به بابا محسن گفتم تا دانیال رو ببریم بیمارستان کودکان تو خیابون طالقانی. آخه پنجشنبه شب هیچ مطبی باز نبود. رفتیم بیمارستان. دکتر گفت که یه چیزی مثل سرماخوردگیه ولی خیلی بدتر (شاید آنفولانزا) بدن درد شدید همراه با آبریزش خفیف و ... . دانیال درهمین حین تو مطب بالاآورد. دکتر بهش دارو داد و وقتی به دکتر گفتم که هیچی غذا نمیخوره دکتر جواب داد که اگر شما هم جای این بچه بودی چیزی نمیتونستی بخوری. گفت تا صبح نخوابید و حواستون باشه تا تبش بالا نره. خلاصه دانیال از گوش درد، پا درد و کمر درد ناله میکرد و مدام بدنش رو ماساژ می دادم تا کمی آروم بشه و بخوابه. پنجشنبه، جمعه و شنبه شب رسماً تا صبح بیدار بودیم و ساعت 6 صبح دانیال بعد از کلی بهانه گیری میخوابید. شنبه و یکشنبه نرفتم اداره. یکشنبه دانیال بهتر شد و دیگه تب نداشت. فقط کمی سرفه های موقع خوابش اذیتش میکرد. اشتهاش هم کمی بهتر شده بود. امروز هم آوردمش مهدکودک.

چند تا عکس از بچه ها (دانیال ریحانه و هستی)

بقیه عکسها در ادامه مطلب

رادین کوچولو

ریحانه کوچولو