دکتر رفتن ها و ترافیک های تهران

یادم نیست تو پستهای قبلی چیزی از مریض شدن های الینا نوشته بودم یا نه. اما اینجا باید بگم که الینا از وقتی اومده مهدکودک یعنی در دو ماه اخیر یه 5 یا 6 باری رفته دکتر و دو بار هم آنتی بیوتیک استفاده کرده. این دفعه آخری هم هنوز خوب نشده و سرفه داره. چند بار پیش دکتر فاتحی بردم و محسن زیاد ازش راضی نبود و چند باری هم پیش دکتر عرب حسینی. تازه دانیال هم سرماخورده ولی خداروشکر شدید نبود و بدون آنتی بیوتیک سر و ته قضیه هم اومد و خوب شد. بهرحال ماجرا دکتر رفتن های ما حکایتی داره . مخصوصا این اواخر که بعد از ساعت اداری بچه ها رو می بردیم پیش دکتر عرب حسینی تو پاسداران حسابی به ترافیک می خوردیم و تو ماشین از فرصت دورهم بودن استفاده می کردیم و یه نشست خانوادگی برگزار می کردیم. آخه وقتی خونه هستیم که از بس کار داریم وقت نمی کنیم با هم حرف بزنیم و درست و حسابی همدیگه رو ببینیم. بهرحال وقتی قراره بخاطر یه دکتر بردن یچه ها تا پاسی از شب تو خیابون ها میون ترافیک شدید و راه بندان های طولانی بمونیم، بهتره که از فرصت استفاده کنیم. البته سختی های خودش رو هم داره مثلا یه بار دانیال تو راه دستشوییش گرفت بطوری که حتما باید از توالت استفاده می کرد بابامحسن هم یه جا نگه داشت و رفت از چند تا از مغازه و یه داروخانه خواهش کرد که اجازه بدن تا دانیال از دستشوییشون استفاده کنه ولی اونا در کمال تعجب ما اجازه ندادن که بچه بره دستشویی. بابا محسن هم خیلی عصبی شده بود و رگ های گردنش زده بود بیرون. من که واقعا گریه ام گرفته بود وقتی حال دل درد دانیال رو می دیدیم و عصبی شدن محسن ر واقعا دلم میخواست گریه کنم. واقعا منطق بعضی از آدم ها رو نمی فهمم آخه چرا نباید اجازه بدن یه بچه از دستشوییشون استفاده کنه. بهرحال اون روز هم گذشت و دانیال بیچاره تا مطب دکتر دوام آورد ولی واقعا اعصاب و روانمون بهم ریخته بود. 

گاهی اوقات دانیال وقتی تو مطب منتظر هستیم تا نوبتمون بشه واسه خودش دوست پیدا می کنه و با همه حرف می زنه و سر خودش رو گرم می کنه. تازه جای آبنبات های دکتر رو هم پیدا کرده و حتی وقتی الینا رو می بریم دکتر دانیال از دکتر آبنبات جایزه می گیره.